Miejsce realizacji: Wydział Filozofii i Socjologii (101)
Adres: Lublin, Plac Marii Curie-Skłodowskiej 4

Antynatalizm jest stanowiskiem filozoficznym, głoszącym, że życie nie jest warte jego rozpoczynania. W obliczu wszelkich występujących tragedii, których doświadcza człowiek, jawi się on jako istota nieprzystosowana do poprawnego funkcjonowania w świecie.

Pierwsze rozważania na ten temat pojawiły się już w czasach starożytnych. W dawnych religiach i filozofiach można odnaleźć wzmianki na temat kruchości i nieszczęśliwości ludzkiego życia. Temat ten był wciąż podejmowany przez różnych myślicieli, aż skrystalizował się w XX wieku, we względnie jednolitej formie.

Podobnie jak ponad dwa tysiące lat temu, współcześnie antynataliści uważają, że człowiek jest wybrykiem natury, skazanym na doznawanie i zadawanie cierpienia. W związku z tym są zdania, że płodzenie nowej istoty jest równoznaczne ze skazaniem jej na cierpienie i w ostateczności śmierć. Tym samym twierdzą, że moralnym obowiązkiem każdego z nas jest zaprzestanie prokreacji oraz doprowadzenie do świadomego i dobrowolnego wymarcia gatunku. Nie widzą oni szans na pozytywną zmianę w rozwoju cywilizacji, która przyczynia się do degradacji środowiska pozaludzkiego i sprowadza na siebie katastrofę klimatyczną. Kontynuacja prokreacji w obliczu tych okoliczności, jest dla nich przejawem krótkowzroczności i apatii wobec cierpień gatunku. Wydaje się, że nie stoimy nad przepaścią, lecz z niej spadamy, a jedyne co możemy zrobić to sprawić, że upadek będzie mniej bolesny.

W trakcie wykładu przedstawię głównych myślicieli antynatalistycznych oraz opowiem o ich tezach. Poruszę temat oczywistych kontrowersji istniejących wokół tego nurtu, a także postaram się odpowiedzieć na pytania dotyczące jego słuszności i możliwości realizacji.