Projekty »
Apatia, bezradność, depresja ucieczką od nierozwiązanych problemów współczesnych nastolatków. Diagnoza i formy pomocy
:: Projekt K (Szczegóły) | |
Terminy |
Czas trwania projektu: 1 godz. (45 min.) |
Edycja zakończona Poniedziałek 2021-09-20 08:00 - 09:00Brak wolnych miejsc Realizacja projektu w innym miejscu - Centrum Transferu Wiedzy (CTW 216) |
Miejsce realizacji: Gmach Główny KUL (GG 207)
Adres: Lublin, Aleje Racławickie 14
Apatia, smutek oraz depresja nie są wyłącznie zaburzeniami nastroju, obejmują bowiem szereg objawów, ale zaliczają się również do zaburzeń psychicznych. Osoby, które doświadczyły poczucia bezradności czy beznadziejności wiedzą, że jest to trud działania z samym sobą. Jest to wewnętrzna pustka, niechęć do przeżywania szczęścia, a nawet do podejmowania jakiejkolwiek aktywności. Termin depresja odnosi się do stanu obniżenia nastroju, odczuwanego subiektywnie jako głęboki smutek lub przygnębienie. Jednak, w przeciwieństwie do normalnego przygnębienia, depresja ma cięższy przebieg, trwa dłużej oraz wiąże się z pogorszeniem funkcjonowania i utratą chęci do życia. Depresja u młodzieży niesie ze sobą poważne konsekwencje dla społeczeństwa, takie jak: porzucanie szkoły, myśli samobójcze, samobójstwa oraz nadużywanie substancji psychoaktywnych.
Przyczyny depresji mają podłoże wieloczynnikowe, zarówno biologiczne, jak i psychospołeczne. Do czynników biologicznych należą: uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w czasie ciąży, porodu lub w wyniku chorób wczesnodziecięcych; genetyczna predyspozycja do zaburzeń depresyjnych – depresja częściej występuje u tych dzieci, których jedno z rodziców cierpi na tego typu zaburzenia; nieprawidłowości w funkcjonowaniu osi podwzgórza – przysadka – nadnercza związane z czynnikami genetycznymi lub jako efekt stresu w trakcie krytycznego okresu rozwoju mózgu; niektóre choroby somatyczne. Wśród psychospołecznych czynników depresji wymienić trzeba: zaburzone relacje rodzic-dziecko, a przede wszystkim postawy odrzucające, nadmiernie zdystansowane, amorficzne, nadmiernie krytyczne, restrykcyjne; dezorganizacja życia rodzinnego, wynikająca z choroby rodziców (w tym również depresja, uzależnienia, przemoc); separacja, rozwód rodziców; ubóstwo, niewystarczające warunki socjalne, niski status społeczny rodziny; traumatyczne wydarzenia oraz długotrwałe niepowodzenia.