Miejsce realizacji: Collegium Norwidianum (CN 107)
Adres: Lublin, Aleje Racławickie 14

W czasie II wojny światowej nieliczni polscy komuniści, którzy przeżyli stalinowską czystkę końca lat 30. stanęli przed zadaniem budowy partii komunistycznej na ziemiach polskich. Zmagali się oni nie tylko z terrorem niemieckiej okupacji, lecz także brakiem wsparcia ze strony przywódców Związku Radzieckiego, którego polecenia realizowali. Wzorowana na koncepcjach z ZSRR Polska Partia Robotnicza miała stanowić siłę, która po wojnie zdobędzie władzę w Polsce i dokona zmian ustrojowych, wiążących kraj z sąsiadem ze wschodu. Priorytetem nie była tylko liczba członków nowego ugrupowania, a ich przygotowanie i umiejętności niezbędne do pełnienia funkcji i sprawowania rządów. Ważnym, głoszonym przez nich hasłem było utrzymywanie dyscypliny partyjnej, która określała prawa i obowiązki członków, a jednocześnie była czynnikiem jednoczącym i zapewniającym utrzymanie porządku w organizacji. Formułowane przez działaczy wzorce „idealnego PPR-owca” były jednak dalekie od realizmu, a wstępujący do niej kandydaci często nie spełniali tych podstawowych założeń. Wykład stanowi konfrontację tych założeń z dokumentami pokazującymi bliższe rzeczywistości oblicze należących do partii, w okresie od 1942 r., gdy powstała PPR, do utworzenia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w 1948 r. Serdecznie zapraszam do udziału w prezentacji, z której dowiedzą się Państwo znacznie więcej!