Miejsce realizacji: Innowacyjne Centrum Patologii i Terapii Zwierząt Uniwersytetu Przyrodniczego (135)
Adres: Lublin, ul. Głęboka 30

Proteomika jest gałęzią nauki poświęconą białkom. Termin ten powstały w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku obejmuje analizę tak zwanego proteomu, czyli profilu białkowego. Profil ten określa zestaw białek występujących w komórce w danym czasie. W uproszczeniu można byłoby porównać proteomikę do genomiki, lecz w przeciwieństwie do niej profile białkowe są zmienne i wrażliwe na różne czynniki, w tym środowiskowe oraz fizjologiczne. Jedną ze specjalizacji w obrębie proteomiki jest proteomika kliniczna, której zadaniem jest wyznaczenie biomarkerów będących białkami rozróżniającymi tkanki zdrowe od zmienionych patologicznie, między innymi w przebiegu różnych chorób takich na przykład: nowotwory, zanik plamki żółtej czy nefropatia cukrzycowa. W ramach specjalizacji tej określa się mapy białkowe tkanek zmienionych w trakcie choroby, porównuje się ze zdrowymi tkankami i wyznacza różnice w ekspresji białek, co prowadzi do wyznaczenia protein rozróżniających czyli biomarkerów. Metodami laboratoryjnymi służącymi wyznaczeniu biomarkerów białkowych są głównie elektroforeza dwukierunkowa (separacja) oraz spektrometria mass MALDI-TOF (identyfikacja). Przykładami białek różnicujących są między innymi białko S100 wyznaczane w celu monitorowania nowotworów, zmiany w obrębie białek tau w przebiegu choroby Alzheimera czy cystatyna C oraz białka αKlotho pozwalające na wcześniejsze wykrycie ostrego uszkodzenia nerek. Wyznaczenie nowych biomarkerów gra ogromną rolę między innymi w szybkiej i trafnej diagnozie co wpływa korzystnie na rokowania pacjenta.