Zwierzęta wolno żyjące, w tym łowne, mogą stanowić rezerwuar chorobotwórczych drobnoustrojów, zwłaszcza bakterii i wirusów, wywołujących zachorowania u zwierząt hodowlanych i ludzi. 

     Afrykański pomór świń (African Swine Fever - ASF) to szybko szerząca się, zakaźna choroba wirusowa, na którą podatne są świnie domowe , świniodziki oraz dziki. W przypadku wystąpienia ASF w stadzie dochodzi do dużych spadków w produkcji: zakażenie przebiega powoli i obejmuje znaczny odsetek zwierząt w stadzie, a śmiertelność zwierząt sięga nawet 100%. Zrozumienie drogi transmisji wirusa AFS i mechanizmu choroby wydaje się być bardzo ważnym zagadnieniem przy skali obecnie występującego problemu. W ostatnich latach prowadzone są intensywne działania dążące do zatrzymania się choroby zarówno w populacji dzików jak i świń. Według danych zawartych w Biuletynie Informacji Publicznej w ostatnich czterech latach w województwie lubelskim odnotowano w 2728 przypadków ASF u dzików i 213 przypadków u świń domowych. Mimo intensyfikacji działań prewencyjnych polegających na stosowaniu zasad bioasekuracji, odstrzale sanitarnym dzików i ich szybkiej utylizacji w wypadku wykrycia choroby na przestrzeni lat nie udało się całkowicie wyeliminować zakażeń, Pomimo znacznej redukcji populacji dzików zakażenia u świń domowych kształtują się na podobnym poziome co świadczyć może o tym, iż to nie dzik jak dotychczas sądzono jest głównym wektorem ASF.

    Kolejną groźną chorobą występującą głównie u lisów i nietoperzy jest wścieklizna. Stanowi ona także poważne zagrożenie dla człowieka. Od roku 1993 w 6-ciu województwach zachodniej Polski, a od roku 2002 w całym kraju, prowadzone są obligatoryjne szczepienia lisów szczepionką doustną; zabieg powtarzany jest dwa razy do roku, jeżeli przez trzy kolejne lata, nie odnotowuje się przypadków wścieklizny na terenie danego województwa zaprzestaje się jej stosowania i prowadzi działania monitoringowe, w celu wykrycia ewentualnych przypadków choroby. Monitoring rozprzestrzeniania się wirusa wścieklizny wśród zwierząt dziko żyjących polega na detekcji zarazka w tkankach odstrzelonych lisów przy wykorzystaniu takich technik jak immunofluorescencja, seroneutralizacja czy testy ELISA. Pomimo znacznych kosztów szczepień, okazały się one bardzo skuteczne i doprowadziły do redukcji liczby przypadków wścieklizny w kraju. Niestety drastyczny spadek śmiertelności lisów, pociąga za sobą wciąż pogłębiający się regres występowania zwierzyny drobnej. Pomimo immunizacji lisów, w roku 2020 na terenie województwa lubelskiego wykryto 4 przypadki wścieklizny u tych zwierząt, w roku 2021 do dnia 14.06.2020 nie odnotowano zachorowani na terenie naszego województwa.

   Grypa ptaków (AI - Avian influenza), znana dawniej jako d. pomór drobiu, jest niezwykle zakaźną chorobą wirusowa drobiu, która może powodować śmiertelność do 100%. Rezerwuarem zarazka jest głównie dzikie ptactwo wodne: kaczki, gęsi i łabędzie. Według informacji zawartych na stronie www.wiwlublin.bip.gov.pl do 14.04.2021 stwierdzono już trzy ogniska ptasiej grypy u ptaków dziko żyjących w województwie lubelskim. Choroba ta ma bardzo duże znaczenie ekonomiczne ze względu na bardzo wysoką zjadliwość dla drobiu, szczególnie kur czy indyków, podczas gdy u kaczek czy gęsi, może przebiegać bezobjawowo. Kraje w których w których stwierdzone zostało ognisko ptasiej grypy nie mogą eksportować drobiu oraz produktów drobiarskich, co generuje wysokie straty gospodarcze.

Na przykładzie trzech ww. chorób widać jak ważną rolę odgrywają zwierzęta dziko żyjące w aspekcie hodowlanym, zdrowotnym oraz gospodarczym.