Miejsce realizacji: Lotnicza Akademia Wojskowa - Instytut Nawigacji (E309)

Mapa jest jedną z najstarszych form przekazywania informacji. Już w starożytności sporządzano pierwsze plany miast Babilonii, zaś Kartagińczycy i Fenicjanie konstruowali pierwsze mapy żeglarskie. W starożytnym Egipcie sporządzano pierwsze szkice topograficzne, które wykorzystywane były przez wielu starożytnych uczonych. Mapy egipskie wykorzystał m.in. Eratostenes do wykonania pomiaru długości obwodu Ziemi. Wyprawy handlowe i wojenne oraz wielkie odkrycia geograficzne były bezpośrednim motorem rozwoju kartografii. W następnych wiekach sporządzano liczne mapy, stosując coraz to nowe odwzorowania. W XVIII wieku opracowano metodę poziomicową opartą o dokładne pomiary astronomiczne, za pomocą której przedstawiano rzeźbę terenu na mapie. W XVIII i XIX stuleciu powstały również pierwsze mapy tematyczne przedstawiające różne zagadnienia przestrzenne o charakterystyce zarówno przyrodniczej jak i społecznej. Jednak największe zmiany w rozumieniu tradycyjnej kartografii przyniósł wiek XX, jako stulecie ogromnego rozwoju technologicznego. Obecnie kartografowie opracowują mapy cyfrowe korzystając ze specjalistycznych programów komputerowych. Papierowe mapy są systematycznie zastępowane mapami komputerowymi. Mapy cyfrowe są częścią systemów informacji przestrzennej, czyli systemów dostarczających informacji o otaczającej rzeczywistości i przestrzeni oraz umożliwiających wykonywanie analiz przestrzennych i modelowania różnych zjawisk.