Miejsce realizacji: Gmach Główny KUL (GG 207)
Adres: Lublin, Aleje Racławickie 14

Koncentracja na wyglądzie oraz kult szczupłego ciała mocno wpływa na młodych ludzi, którzy w okresie dorastania kształtują swoją tożsamość. Młody człowiek coraz częściej dochodzi do wniosku, że tylko będąc atrakcyjnym – w rozumieniu współczesnych standardów – może osiągnąć szacunek, podziw rówieśników oraz poczucie satysfakcji i zadowolenia z siebie. Obecnie zwraca się szczególną uwagę na znaczenie figury i masy ciała jako jedno z kryteriów odnoszenia sukcesu i poczucia wartości człowieka. 

W powstawaniu zaburzeń odżywiania coraz większą rolę odgrywa przekaz medialny i społeczny na temat standardów piękna i atrakcyjności. Nasila się tendencja by oceniać ludzi na podstawie wyglądu – smukła sylwetka jest kojarzona z silną wolą, wytrwałością, elegancją, dbaniem o siebie, sukcesem, zdrowiem i sprawnością. Kult szczupłego ciała, wzmacniany przez środki masowego przekazu jest wszechobecny, a rówieśnicy stają się najważniejszą grupą odniesienia. Gdy młoda osoba zaczyna być szczupła, zyskuje wiele pochwał od osób z najbliższego otoczenia. Nastolatek podejmując decyzję o odchudzaniu odczuwa, że zyskuje pewność siebie, poczucie siły i satysfakcji. Proces chudnięcia staje się głównym źródłem dowartościowania oraz sposobem radzenia sobie z wymaganiami, jakie niesie ze sobą życie a przede wszystkim okres dojrzewania. Wzmacnia się iluzja, że poprzez kontrolę swojego ciała, można kontrolować swoje samopoczucie. Odchudzanie, które rządzi się bardzo jasnymi zasadami, staje się kuszącym i wymiernym sposobem na życie. 

Chcąc umieć rozpoznać pierwsze objawy anoreksji, warto także mieć świadomość istnienia bardzo popularnych wśród chorych kontaktów internetowych pro-ana (professional anorexia). Są to strony internetowe i blogi służące promowaniu anoreksji, która jest przedstawiana jako styl życia, świadomy wybór i sposób na sukces. Jednym z haseł ruchu pro-ana jest zdanie quod me nutrit me destruit czyli „to co mnie żywi, niszczy mnie”. Obsesyjne dążenie do celowej niedowagi jest postrzegane jako dążenie do perfekcji i wyraz siły woli. Młode dziewczęta i chłopcy dzielą się w tych swoistych internetowych grupach wsparcia sposobami na coraz skuteczniejsze ograniczanie jedzenia i motywowanie się do znoszenia głodu. Osoby chore na anoreksję są umiejętnymi manipulantami, są świadome swoich umiejętności i często manipulują i szantażują swoich najbliższych. Odmawianie przyjmowania posiłków nabiera cech symbolicznych, które prowadzą do destabilizacji więzów rodzinnych. Kiedy dieta zamienia się w głodówkę, osoba chora na anoreksję stara się odizolować od reszty osób. Pierwsza faza choroby jest okresem, w którym osoba chora bardzo cieszy się z uzyskiwanych przez siebie rezultatów. Dumę przynosi choremu poczucie, że może kontrolować jakąś ze sfer swojego życia i cielesności, dostrzega władzę jaką ma nad swoim ciałem. Ta faza choroby nie trwa długo, im dłużej chory powstrzymuje się od normalnego spożywania posiłków, tym prędzej pojawia się okres zwany abulią, często idący w parze z depresją. To moment niezwykle ciężki, choroba zostaje dostrzeżona wśród bliskich, a chudość sylwetki zaczyna stać się bardzo widoczna. To moment w chorobie przełomowy dla życia codziennego całej rodziny chorego. Narastają liczne wewnętrzne konflikty między członkami rodziny. Chory zaprzecza, że coś mu dolega, zaczyna się wykręcać, manipulować, kłamać. W leczeniu konieczna jest porada lekarza klinicysty, psychologa, psychoterapeuty, czasem nawet psychiatry i dietetyka, ponieważ problemy natury psychicznej korelują z problemami czysto fizjologicznymi. Tylko dzięki fachowemu leczeniu, kuracji psychoterapeutycznej i dietetycznej stosowanej przez długi czas możliwe jest wyleczenie tej choroby.