Miejsce realizacji: Collegium Pathologicum (Aula Collegium Pathologicum (dolna))
Adres: Lublin, ul. dra Kazimierza Jaczewskiego 8

W Polsce liczba osób z chorobą Alzheimera przekroczyła już 400 tysięcy. Jeśli doliczymy do tego inne formy otępienia to mamy ponad pół miliona chorych. Niezależnie od rozpoznania konsekwencje dla chorego i opiekunów są podobne. Choroba ma charakter postępujący a rokowanie jest niepomyślne. Czas jej trwania to 2- 20 lat w zależności od stadium  rozpoznania choroby i sprawowanej opieki. Właściwe rozpoznanie przez lekarza w pierwszym stadium choroby ma tylko około 20% chorych, brak rozpoznania we wczesnym stadium  powoduje, że chorzy nie są leczeni a rozwijające się objawy choroby powodują  liczne nieporozumienia i napięcia w rodzinie; niewywiązywanie się z obowiązków przez chorego traktuje się jako wynikające z  lenistwa, złośliwości czy braku szacunku. Większość chorych pozostaje w swoim środowisku domowym  pod opieką rodziny, która nie jest przygotowana do pełnienia długoterminowej, czasem wieloletniej opieki.  Rodzina w momencie rozpoznania choroby  nie ma wiedzy o jej objawach,  postępowaniu w  chorobie , nie potrafi pomóc najbliższej osobie, która staje się „inna”: nie rozpoznaje współmałżonka i domowników,  chce wracać do rodzinnego domu do rodziców , którzy już wiele lat nie żyją, gubi się w znanych mu miejscach i nie radzi sobie z w życiu codziennym.

Celem projektu jest:

1. Przekazanie podstawowych  informacji na temat choroby Alzheimera
2. Przedstawienie najczęstszych problemów w opiece domowej nad osobami z chorobą Alzheimera
3. Udzielanie praktycznych wskazówek dotyczących zachowania się, radzenia sobie wobec chorego w konkretnych sytuacjach, aby uniknąć nieporozumień i agresji
4. Udzielanie informacji na temat możliwości pobytu najbliższych w ośrodkach dziennego pobytu dla osób z chorobą Alzheimera

Wartość praktyczna - rodzina:

1. Posiada informacje o problemach opiekuńczych wynikających z choroby
2. Potrafi zachować się w trudnych sytuacjach, jakie mogą pojawić się w związku z opieką nad chorym
3. Wie, gdzie szukać wsparcia w zakresie „opieki wytchnieniowej” i możliwości uzyskania pomocy instytucjonalnej