Miejsce realizacji: Uniwersytet Przyrodniczy - Rektorat (27)
Adres: Lublin, ul. Akademicka 13

Zgodnie z definicją, zachowanie (hehawior) zwierząt można określić jako wszelkie formy ich aktywności będące odpowiedzią na odbiór różnymi zmysłami bodźców środowiskowych. Należy pamiętać, że każde zachowanie jest przejawiane w określonym celu, dla zaspakajania określonych potrzeb organizmu. Okazuje się, że nawet niektóre formy zachowania uznawane za patologiczne i bezcelowe (np. stereotypie) pełnią dla zwierząt ważne funkcje mechanizmów adaptacyjnych do trudnych warunków, w których odczuwają one różne rodzaje dyskomfortu, wywołanego stresem. Dlatego ważne jest prawidłowe interpretowanie rodzaju aktywności behawioralnej organizmów żywych z jaką mamy do czynienia w konkretnej sytuacji. Zwłaszcza właściwe określenie przyczyny aktywującej konkretny rodzaj zachowania daj możliwość stwierdzenia, czy mamy do czynienia z patologią, czy też wrodzoną formą aktywności typową dla gatunku.  Celem projektu jest ukazanie odbiorcy praktycznych możliwości wykorzystania przekazu komunikacyjnego manifestującego się w konkretnym zachowaniu zwierzęcia dla kształtowania pozytywnych relacji pomiędzy człowiekiem a zwierzęciem, prawidłowego kształtowania środowiska bytowego zwierząt, a przede wszystkim bezpieczeństwa człowieka wchodzącego w bliskie relacje ze zwierzętami. Treści projektu odpowiadają na pytanie, dlaczego każdy człowiek wchodzący w jakiekolwiek relacje ze zwierzętami danego gatunku powinien znać ich wrodzone potrzeby behawioralne oraz sposoby reagowania zmianą zachowania w różnych sytuacjach (zwłaszcza stresujących). Dla bezpiecznej i efektywnej współpracy ze zwierzętami bezwzględnie konieczna jest umiejętność odróżnienia naturalnych zachowań będących drogą do zaspokojenia biologicznych potrzeb organizmu, od zachowań nietypowych, czasem patologicznych, których wystąpienie może świadczyć o nieprawidłowości warunków utrzymania, użytkowania, żywienia, sposobu traktowania zwierząt przez człowieka, itp. Projekt ma uświadomić odbiorcy, że tak zwane wskaźniki behawioralne, czyli rodzaj i intensywność zachowania, jako pierwsze pozwalają na postawienie trafnej diagnozy dotyczącej różnych problemów i sfer życia zwierząt. Przykładowo umożliwiają wstępną diagnozę dotyczącą np. stanu zdrowia zwierzęcia.  Powinniśmy wiedzieć, że osobniki zdrowe wykazują duży poziom różnorodnej aktywności i zainteresowania otoczeniem, aktywnie dążą do zaspakajania swoich potrzeb (jedzenie, picie, aktywność rozrodcza). W przeciwieństwie choroba manifestuje się apatią, brakiem zainteresowania nawet intensywnymi bodźcami. Powinniśmy także mieć świadomość, ze nietypowa aktywność behawioralna często wskazuje na niskie dobrostan zwierząt prowadzący do frustracji, podwyższonego pobudzenia nerwowego, a nawet intensywnej agresji. Między innymi o tym wszystkim i nie tylko o tym będzie mówił projekt.