Albert Einstein uznawany jest za największego uczonego wszech czasów. Był przede wszystkim fizykiem – autorem szczególnej i ogólnej teorii względności, autorem najsłynniejszego równania na świecie wyrażającego równoważność masy i energii oraz jednym z twórców mechaniki kwantowej. Był również filozofem – pisał o "religijności kosmicznej" polegającej na podziwie piękna i harmonii Wszechświata, która stanowi dla uczonego motywację dla poświęcenia się badaniom naukowym; o Bogu, który wprawdzie jest "wyrafinowany", ale nie jest "złośliwy" i "nie gra w kości" z Wszechświatem; o "wewnętrznej doskonałości teorii naukowej" jako jednym z kryteriów jej prawdziwości. Sformułował również interesującą koncepcję etyki niezależnej od religii. Wbrew rozpowszechnionej współcześnie opinii uczony podkreślał, że fizyka i filozofia są ze sobą głęboko powiązane. Celem wykładu jest analiza relacji między filozofią a nauką i religią w ujęciu Einsteina, który mawiał o sobie, że jest "głęboko wierzącym ateistą".