Fluor jako pierwiastek o specyficznych właściwościach budzi kontrowersje od dawna. Jest to pierwiastek chemiczny występujący w stanie wolnym w postaci dwuatomowej cząsteczki F2. Przyjmowany w odpowiednich dawkach, ma pozytywny wpływ na zdrowie – nie tylko zapobiega próchnicy, ale również stymuluje tworzenie nowej tkanki kostnej. Jego niedobory zaś niekorzystnie oddziałują na szkliwo – zbyt mała ilość fluoru sprawia, że staje się ono cieńsze, mniej odporne, i podatniejsze na pęknięcia oraz urazy mechaniczne. Jego nadmierne ilości mogą zaś powodować neurodegenerację móżdżka, hipokampa i kory mózgu. Negatywnie wpływają na syntezę neurotransmiterów i ich receptory w mózgu. Przewlekłe narażenie na duże dawki fluoru są również szkodliwe dla układu mięśniowego oraz rozrodczego, zwiększając ryzyko bezpłodności i poronień.