Nauka organizuje życie naszych społeczeństw, instytucji, systemów, słowem - ludzkich cywilizacji w toku historycznego rozwoju. Czy zatem pytania: czym nauka jest, dlaczego jest i po co jest trzeba uznać za źle postawione, nienaukowe lub po prostu głupie? Zależy jak się na to patrzy. Nie postawimy ich z perspektywy fenomenologicznego opisu nauki jako zjawiska poza kontekstem kulturowo-historycznym. Co innego - perspektywa historii kultury, aksjologii nauki, a przede wszystkim jej korzeni metafizycznych, epistemologicznych, etycznych. Jednym z tropów, na które prędzej czy później tu trafimy będzie kwestia granic nauki i myślenia naukowego. Dojdziemy też do tego, że trop ten rozwija się przynajmniej w dwóch przestrzeniach: tzw. konsiliencji, łączącej w jednym dyskursie filozofię, naukę i sztukę oraz w obszarze Science Fiction (zwłaszcza twardej SF – tzw. literatury inżynierów). 

W proponowanym wykładzie podejmiemy próbę rozeznania tych przestrzeni za przewodem Głosu Pana S. Lema, Echopraksji P. Wattsa, GEB D. Hofstadtera oraz casusu Leonarda da Vinci.