W ramach wykładu poruszone zostaną zagadnienia dotyczące wpływu działalności człowieka na przyrodę oraz korzyści płynących z obecności drzew w przestrzeniach publicznych; cele współpracy międzysektorowej w zakresie ochrony przyrody i środowiska naturalnego – formy współdziałania; nowoczesne metody zarządzania współpracą, a także o wartościach wzorach i normach zachowań prospołecznych i prośrodowiskowych.

Kształtowanie krajobrazu w praktyce dokonuje się przez bieżące zarządzanie jego zasobami, uwzględniające różne potrzeby społeczne i ekonomiczne oraz lokalne aspiracje. Wszelka działalność w przestrzeni, powodująca określone skutki w krajobrazie, musi podlegać stałej kontroli, której celem jest likwidacja lub zmniejszanie narastających konfliktów i zagrożeń. Taką szczególną formą aktywności, zmierzającą do osiągnięcia ładu przestrzennego i harmonizowania działań we wszystkich dziedzinach życia, jest planowanie przestrzenne. Jego podstawowe cele to łagodzenie napięć i konfliktów powstałych między różnymi formami działalności człowieka a środowiskiem (tworzenie platformy porozumienia i osiągania konsensusu w sposobie użytkowania i wykorzystania terenu), budowanie stabilnych struktur przestrzennych, wpisujących się elastycznie w zmieniające się warunki i przeobrażenia cywilizacyjne, a także wskazywanie priorytetów, uwarunkowań i przewidywanych skutków przestrzennych w procesie podejmowania decyzji. Zasadnicze znaczenie w zakresie zarządzania przestrzenią ma Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.

- - - - - - - - - 

Źródło zdjęcia: Enrique z Pixabay.