Miejsce realizacji: Uniwersytet Przyrodniczy - Rektorat (27)
Adres: Lublin, ul. Akademicka 13

Schroniska dla bezdomnych zwierząt są obiektami postrzeganymi jako miejsca dające im bezpieczne schronienie i opiekę człowieka w zakresie zaspakajania najważniejszych potrzeb bytowych. Niestety często warunki w nich panujące są dalekie od doskonałości w zakresie poziomu dobrostanu, jakiego zwierzęta tam doświadczają. Wynika to nie tylko z licznych zaniedbań, z którymi można się spotkać w praktyce, czy problemów z finansowaniem, ale przede wszystkim z niedoskonałości przepisów obowiązującego w Polsce prawa normującego sposób prowadzenia schronisk dla zwierząt bezdomnych. Projekt ma na celu przybliżenie odbiorcy problemu bezdomności zwierząt w Polsce na przykładzie psów. Na podstawie dotychczasowych badań i statystyk oraz ewaluacji prowadzonej przez  Najwyższą Izbę Kontroli omówione będą najczęściej identyfikowane w schroniskach problemy dotyczące ogólnych zasad ich funkcjonowania, warunków bytowych faktycznie tworzonych dla zwierząt, problemy dotyczące możliwości adopcji zwierząt ze schroniska, przepełnienia schronisk, śmiertelności zwierząt w schroniskach i wielu innych. Projekt porusza problem dotyczące nie tylko sfery fizycznej zwierząt przebywających w tego typu obiektach, ale także psychicznej. W społeczeństwie brak jest szerszej wiedzy na temat problemów natury psychicznej, z jakimi zmagają się zwierzęta bezdomne, często porzucane przez wcześniejszych właścicieli, którzy stosowali wobec nich różne formy przemocy, zwierzęta zbiegłe ze względu na tego typu traumatyczne doświadczenia, czy też odebrane brutalnym właścicielom nakazem sądowym lub na podstawie innych orzeczeń. Zwierzęta te trafiając do schroniska jedynie w niewielkim stopniu mają szansę na poprawę swojego losu. Wprawdzie nie doświadczają tam bólu i cierpienia fizycznego wywołanego przemocą, chociaż i takie przypadki mają miejsce, to dalszy ich los z reguły nie rokuje najlepiej na przyszłość. Liczna grupa zwierząt bezdomnych, w szczególności psów przez wiele lat, a niejednokrotnie do końca swojego życia jest skazana na życie w traumatycznych warunkach schroniska. Brak stymulacji sensorycznej, bliskiego kontaktu z człowiekiem, który mógłby otoczyć psa troskliwą opieką, a nawet obdarzyć szczerym uczuciem i przyjaźnią sprawia, że zwierzęta w kolejnych miesiącach i latach pogrążają się w stanie depresji, apatii, wyuczonej bezradności. Z tego faktu wynika niebezpieczeństwo, iż nawet w przypadku adopcji przez nowego właściciela, pies nie będzie w stanie poradzić sobie z utrwalonymi traumami i lękami. Nie będzie umiał wejść w pozytywne, bliskie relacje z nowym właścicielem, sam nierzadko wykazując w stosunku do niego nieufność, niechęć a nawet agresję. Takie sytuacje często kończą się zwrotem psa do schroniska, a on sam jeszcze bardziej pogrąża się w negatywnych stanach psychicznych, co skazuje na niepowodzenie kolejne próby niesienia zwierzęciu pomocy. W projekcie zostaną także zaproponowane różne rozwiązania możliwe do  praktycznego zastosowanie w celu poprawy jakości życia  zwierząt w schronisku.