Miejsce realizacji: Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Lublinie (Aula)
Adres: Lublin, ul. prof. Antoniego Gębali 6

Toksoplazmoza, wywołana przez pierwotniaka Toxoplasma gondii, jest jedną z najczęstszych chorób pasożytniczych występujących u ludzi. Szacuje się, że zakażenie pierwotniakiem może dotyczyć nawet połowy światowej populacji. W zależności od okresu i sposobu zarażenia wyróżniamy toksoplazmozę nabytą oraz toksoplazmozę wrodzoną. Największe niebezpieczeństwo wynika z możliwości powodowania zakażeń wrodzonych w trakcie ciąży oraz reaktywacji choroby u osób z obniżeniem odporności. Najczęściej do zarażenia dochodzi drogą pokarmową, a przebieg choroby jest bezobjawowy lub skąpoobjawowy. W przypadku wrodzonego zakażenia, które ma miejsce w trakcie aktywnej infekcji u matki, do zarażenia płodu dochodzi przez łożysko. Zależność między czasem zarażenia a ciężkością choroby u płodu jest odwrotnie proporcjonalna – im starszy płód, tym ryzyko zakażenia większe, ale nasilenie zmian chorobowych mniejsze. Częstość toksoplazmozy wrodzonej na świecie waha się od 1 do10 na 10 000 żywych urodzeń, w Polsce jej częstość szacuje się na ok. 1/1000–2000 noworodków. Po wniknięciu pierwotniaka do organizmu płodu początkowo dochodzi do uogólnionej infekcji, którą sukcesywnie ograniczają przeciwciała wytwarzane przez matkę. Najdłużej pasożyt pozostaje aktywny w mózgu i gałce ocznej - narządach, które najpóźniej nabywają swoistą odporność. Dlatego charakterystyczne dla toksoplazmozy wrodzonej są zmiany chorobowe w obrębie właśnie tych narządów. U dzieci z nierozpoznaną toksoplazmozą wrodzoną, które bezpośrednio po urodzeniu nie wykazywały objawów w badaniu przedmiotowym często w obrębie ośrodkowego układu nerwowego i dna oka dochodzi do rozwoju zmian, które uwidaczniają się w późniejszych okresach życia. Są to zaburzenia wzroku ze ślepotą włącznie, niedosłuch, opóźnienie rozwoju psychomotorycznego oraz inne objawy neurologiczne.

W niniejszej prezentacji autorka przedstawia najważniejsze informacje dotyczące zakażeń toksoplazmozowych, zwłaszcza postaci wrodzonych. Podkreśla jak ważna jest odpowiednia profilaktyka, diagnostyka oraz leczenie. Pierwszą linią obrony jest odpowiednia edukacja społeczeństwa, zwłaszcza kobiet planujących ciążę i będących w ciąży.