Celem projektu jest określenie relacji boskiego i ludzkiego wymiaru władzy w homeryckim hymnie V „Do Afrodyty”, w perspektywie tzw. „czarnej retoryki”, czyli
sztuki uwodzenia, jaką kochankowie posługują się w erotycznej grze o zyskanie dominacji nad przeciwnikiem w agonie miłosnym.
W związku z tym autor projektu wykaże, iż utwór został skonstruowany w oparciu o topikę pięciu stopni miłości (kolejno: wzrok, słuch/mowa, dotyk, pocałunek,
coitus) oraz motyw morbo amoris, za którego twórcę uznaje się Safonę (Hanusiewicz 2004). Analiza tekstu, jakiej wraz z prowadzącym dokona grupa, ujawni,
że podobieństwa tematyczne do meliki lesbijskiej zawierają się w paralelnym ujmowaniu motywu miłości w kontekście starości, śmierci i cierpienia oraz
quasi-kultowej roli hymnu do Afrodyty jako remedium amoris, czyli prośby o spełnienie miłości (zob. Parry 1986).
W tej perspektywie zostanie ukazany motyw „czarnej retoryki”, którego formowanie się można zauważyć na podstawie hymnu do Afrodyty, a który stanowi już
konwencjonalny kontekst literacki dla utworów Safony (Hanusiewicz 2004). Motyw ów o wyraźnie agonicznym charakterze wypełnia istotną część fabuły hymnu.
Przynależąc do drugiego stopnia miłości – rozmowy, każe widzieć w „czarnej retoryce” element epicki, często wykorzystywany przez Homera motyw „walki” na
słowa (Bergren 1989).
Biorąc pod uwagę współczesne interpretacje, które łączą hymn z tradycją, poprzedzającą lirykę Safony i Alkajosa (Bickerman 1976; Faulkner 2008) autor
projektu przedstawi uczestnikom wczesne rodzaje literackie: epikę i lirykę oraz gatunki: hymn i epos. Projekt ma na celu ponadto zapoznanie uczestników z
heksametrem greckim, poprzez naukę metrycznego czytania archaicznej poezji z VII w. p. n. e.