Niniejszy projekt ma na celu przedstawienie problematyki umownego ograniczenia podejmowania przez pracownika dodatkowej aktywności zawodowej o charakterze niekonkurencyjnym wobec pracodawcy. W jego ramach zostanie podjęta próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy możliwe jest wprowadzenie do treści umowy o pracę zakazu podejmowania przez pracownika dodatkowego zatrudnienia niekonkurencyjnego. W sprawie tej przez wiele lat trwał spór w doktrynie prawa pracy, a także niejednolicie odnosiło się do niej orzecznictwo.

W kwietniu 2023 r. weszła w życie nowelizacja przepisów Kodeksu pracy mająca za zadanie wdrożenie do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej. W wyniku powyższego, w przepisach Kodeksu pracy expressis verbis wyartykułowany został skierowany do pracodawcy zakaz zabraniania pracownikowi podejmowania i pozostawania w dodatkowym zatrudnieniu (art. 26¹ k.p.). Pomimo, jak mogłoby się wydawać, rozstrzygnięcia przez ustawodawcę sporu w przedmiocie możliwości ograniczania przez pracodawców podejmowania dodatkowego zatrudnienia przez pracowników, treść art. 26¹ k.p. w dalszym ciągu stwarza pewne wątpliwości interpretacyjne. Skoro bowiem w przytoczonej regulacji nie ma wprost mowy o zakazie umownego ograniczenia zakazu w zakresie podejmowania dodatkowego zatrudnienia, można dojść do konstatacji, że zabronione jest jedynie jednostronne działanie pracodawcy polegające na nałożeniu na pracownika zakazu równoczesnego pozostawania w stosunku zatrudnienia z innym podmiotem. Dlatego też w niniejszym projekcie zostanie udzielona odpowiedź również na pytanie, czy możliwe jest umowne ograniczenie swobody pracownika w zakresie podejmowania dodatkowego niekonkurencyjnego zatrudnienia czy też zakaz z treść art. 26¹ k.p. dotyczy jedynie jednostronnych działań pracodawcy.

____________________________

Źródło zdjęcia: Edar z Pixabay.