Utopia Tomasza Morusa z 1516 roku wzbogaciła literaturę o nowy gatunek, który pozwalał swobodnie snuć marzenia o lepszym ładzie społecznym i wyrażać nadzieję na ludzkie szczęście. Francuscy pisarze XVII i XVIII wieku wykorzystali ten literacki schemat nadając mu wielokierunkowy kształt, który zapewnił sukces i przychylność czytelników. Podsumowaniem działań literatów było wydanie kolekcji Charles’a Garniera Voyages imaginaires („Podróże zmyślone”) w 1789. W ciągu dwóch stuleci, pisarze pozwalali swojej wyobraźni projektować lepsze światy zamieszkałe przez inne choć czasami podobne do europejskich społeczności. Marzenia filozofów sięgały daleko w przeszłość albo, przeciwnie spekulowały o geograficznym potencjale nieznanych jeszcze ziem. Rzadziej myśliciele zwracali się ku przyszłości, której tajemnice można było odkrywać za pomocą sennego marzenia. Wykład ma na celu zaznajomienie słuchaczy ze specyfiką utopii, której gatunek łączy zagadnienia historyczne, literackie i filozoficzne w odniesieniu do pisarstwa francuskojęzycznego XVII i XVIII stulecia.