Miejsce realizacji: Centrum Obsługi Zwiedzających (Sala audytoryjna Centrum Obsługi Zwiedzających Państwowego Muzeum na Majdanku)
Adres: Lublin, Droga Męczenników Majdanka 67

Na historię II wojny światowej składają się losy dzieci, które dzieliły los osób dorosłych, razem z nimi ginęły i razem z nimi walczyły. Dzieci polskie z pacyfikowanej Zamojszczyzny umierały z głodu i pragnienia podczas transportów w bydlęcych wagonach do obozów koncentracyjnych, żydowskie umierały w gettach i ginęły w komorach gazowych m.in. w Auschwitz i na Majdanku. Dzieci białoruskie były odrywane siłą od rodziców i wywożone do III Rzeszy w celu germanizacji lub deportowane do obozów dziecięcych. W lubelskim obozie zależnie od narodowości dzieci były traktowane w różny sposób. Inne były też ich szanse na przeżycie.

Sprawcy odebrali najmłodszym ich godność, prawo do normalnego dzieciństwa, w wielu przypadkach ukochanych rodziców i rodzeństwo, czyniąc je sierotami. Zabrali im także rodzinny dom, przyjaciół, zdrowie fizyczne i psychiczne, świadomość polskiego pochodzenia, w przypadku tych dzieci, które umieszczono w niemieckich rodzinach z zamiarem germanizacji, a wiele dzieci straciło to co najważniejsze – życie.

Los tysięcy dzieci jest symbolem cierpienia niewinnych ofiar wojny. Wydawałoby się więc, że w XXI wieku, po tragicznych doświadczeniach wojennych, historia nie powinna się powtórzyć. Oto jednak mimowolnie stajemy się świadkami zbrodni popełnianych w różnych zakątkach świata na najbardziej bezbronnych wobec przemocy istotach, a więc na dzieciach.