Ozon to odmiana tlenu, która chroni Ziemię przed szkodliwym promieniowaniem UV. Gaz ten stale wchodzi w reakcje z substancjami pochodzenia naturalnego oraz wytworzonymi przez człowieka. Procesy te zachodzą zarówno w stratosferze, jak i w części atmosfery położonej najbliżej powierzchni Ziemi (troposferze). Z powodu działalności człowieka znacznie zwiększyła się ilość reaktywnych związków chemicznych niszczących ozon. Nadmierna zawartość tych związków wzmaga ich reakcje z ozonem. W ten sposób zostaje zakłócona równowaga między procesami produkcji oraz niszczenia ozonu i w konsekwencji zmniejsza się jego stężenie na wysokości od ok. 15 do 35 km. Ten obszar atmosfery powszechnie nazywany jest warstwą ozonową. Zubożenie warstwy ozonowej naraża organizmy żywe na nadmierną ekspozycję na promieniowanie UV. Chemikaliami niszczącymi ozon są m.in. chlorofluorowęglowodory oraz halony. Związki te są ciągle obecne w atmosferze ze względu na długi czas życia. Charakteryzują się też różnym potencjałem niszczenia warstwy ozonowej. Uczestnicy wykładu dowiedzą się co oznaczają nazwy freony i halony, jakie właściwości mają związki zubożające warstwę ozonową, co to jest współczynnik ODP, jak powstaje ozon, i w jaki sposób jest niszczony oraz jakie są przyczyny zmienności wielkości dziury ozonowej.